مقایسه دو روش Tanaka and Johnstone و Moyers در پیش بینی اندازه دندان های دایمی رویش نیافته

سابقه و هدف: یکی از مسایل مهمی که در دوران دندان مختلط باید مورد توجه قرار گیرد آنالیز فضا و تعیین فضای لازم برای رویش دندان های رویش نیافته است. پیشگویی عرض دندان های رویش نیافته با استفاده از رابطه میان عرض دندان های رویش یافته دایمی یکی از روش هایی است که برای آنالیز فضا و تعیین فضای لازم برای رویش دندان های رویش نیافته به کارمی رود. هدف از انجام این تحقیق مقایسه دو روش Tanaka and Johnstoneو Moyers در پیش بینی اندازه دندان های دایمی رویش نیافته در افراد مراجعه کننده به بخش ارتودنسی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی بود. مواد وروش ها: تحقیق به روش توصیفی و با استفاده از مشاهده و پرسشنامه صورت گرفت. جامعه مورد بررسی کست های دندانی سالم افرادی بودند که جهت درمان به بخش ارتودنسی دانشکده دندانپزشکی شهید بهشتی مراجعه کرده بودند. پس از بررسی 1500 مدل گچی موجود تعداد 117 جفت از آن ها مورد مطالعه قرار گرفتند. اندازه دندان های کانین، پرمولر اول و دوم در هردو فک بالا و پایین و نیز اندازه چهار دندان انسیزور فک پایین با استفاده از کولیس دیجیتالی با دقت mm01/0 تعیین گردید. سپس با استفاده از فرمول های موجود عرض دندان های مورد بررسی بر اساس پیش بینی Tanaka and Johnstone، همچنین Moyers در سطوح 25%، 50%، 65%، 75%، به دست آمده و با مقادیر واقعی آن ها در دو گروه دختران و پسران به طور مجزا مقایسه شدند. آزمون های آماری شامل Paired t test، student t test و معادله رگرسیون خطی بودند. یافته ها: نتایج تحقیق در نمونه ها ی مونث نشان داد که روش های تخمینی Tanaka and Johnstone وMoyers در سطح 50%، 65% و 75% مجموع اندازه دندان های کانین و پرمولرهای اول و دوم را در فک بالا و پایین بیشتر و روش Moyers در سطح 25% این مقادیر را کمتر از حد واقعی برآورد کرده بود. در همه موارد در فک بالا و پایین تفاوت های معنی دار بین مقادیر واقعی و اندازه های تخمینی وجود داشت. معادلات افراد مونث شامل y=0.65x+6.1 در فک پایین و y=0.62x+7.2 در فک بالا بود. در مورد نمونه های مذکر، معادلات Tanaka and Johnstone وMoyers در سطوح 65% و75% مجموع اندازه دندان های کانین و پرمولر های اول ودوم را در فک بالا و پایین بیشتر از حد واقعی و روش های Moyersدر سطوح 25% و 50% این مقادیر را کمتر از حد واقعی برآورد کرده بود. روشMoyers در سطح 50% توانسته بود اندازه دندان های کانین و پرمولرها را در فک بالا و پایین به دقت برآورد نماید. در سایر روش ها تفاوت های معنی داربین اندازه های واقعی و تخمینی وجود داشت. معادلات افراد مذکر شامل y=0.58x+7.98 در فک پایین وy=0.64x+7.2 در فک بالا بود.نتیجه گیری: به جز فرمول Moyers در سطح 50% که توانسته بود اندازه دندان ها را در افراد مذکر به دقت بر آورد نماید بقیه روش ها نتوانستند دقت لازم را در پیش بینی اندازه دندان ها داشته باشند. از آن جا که بین مقادیر واقعی اندازه دندان ها و مقادیر تخمین زده شده از روی فرمول های پیشنهادی تحقیق حاضر برای دو جنس تفاوت معنی داری مشاهده نگردید بنابراین کاربرد این فرمول ها در نمونه های ایرانی توصیه می گردد.